Waarborgfonds en solidariteit

In 1965 werd het Waarborgfonds Motorverkeer opgericht om slachtoffers in het verkeer een bescherming te bieden tegen onverzekerde bestuurders en doorrijdende weggebruikers. Motorrijtuigbezitters betalen aan de uitvoering van de faciliteiten die het Waarborgfonds Motorverkeer biedt mee. Alle weggebruikers zijn hiermee solidair met slachtoffers die schade of letsel ondervinden door enkele weggebruikers, die de regels niet in acht nemen. Zij betalen hieraan via hun verzekeringspremie mee. Tot zover lijkt het allemaal erg overzichtelijk. Maar de mate van solidariteit is sterk afhankelijk van de inzichten en opvattingen die in 1965 in de samenleving bestonden.

Wegmeubilair

Het Waarborgfonds is opgericht in een periode dat de welvaartsstaat in Nederland werd opgebouwd: de sociale wetgeving kreeg vorm en het was dan ook vanzelfsprekend dat het Waarborgfonds met een zeer ruime doelstelling werd vormgegeven. Hoewel het op basis van Europese wetgeving niet noodzakelijk was om ook materiële schade aan slachtoffers te vergoeden, werd in Nederland gekozen voor een Waarborgfonds dat vergoeding geeft voor zowel materiële- als letselschade. Daarnaast kunnen niet alleen de directe verkeersslachtoffers van onverzekerde bestuurders en doorrijdende weggebruikers een beroep op het Waarborgfonds doen, maar ook de overheid als beheerder van de wegen kan vergoeding eisen voor schade. Schade aan bijvoorbeeld wegmeubilair zoals vangrails, verkeerslichten etc. Dit alles onder het motto dat er gezorgd wordt voor een ongestoord weggebruik. De solidariteit met de overheid gaat hier wel ver, want men kan er over twisten of de overheid niet een eigen verantwoordelijkheid heeft om een ongestoord weggebruik te garanderen en of zij dit type schade langs de weg van het Waarborgfonds vergoed moet krijgen. Van tijd tot tijd gaan er dan ook stemmen op of deze compensatie aan de overheid voor de schade aan wegmeubilair niet eerder een verkapte belasting is dan alleen een vergoeding van sociaal bewogen solidaire weggebruikers.

Mentaliteit beïnvloeden

De solidariteit van alle weggebruikers met slachtoffers, die schade hebben zonder dader, kent natuurlijk ook zijn financiële grenzen. De via de verzekeringspremie betalende weggebruikers mogen verwachten dat het Waarborgfonds deze bijdrage op een zo laag mogelijk niveau probeert te houden. Het Waarborgfonds spant zich daarom actief in om de mentaliteit van sommige weggebruikers te beïnvloeden., Door bijvoorbeeld duidelijk te maken dat doorrijden na een aanrijding maatschappelijk onaanvaardbaar is. In deze tijd van een terugtredende overheid en een sterk op individuele belangen gerichte samenleving, wordt de boodschap van het nemen van je eigen verantwoordelijkheid om bij een ongeval je adresgegevens achter te laten, soms begrepen, maar vaker niet. Het veranderen van deze mentaliteit is een zaak van het voortdurend onder de aandacht brengen van deze boodschap. Dit kost veel tijd en inspanning, maar is noodzakelijk om een eerlijke samenleving te creëren en behouden. Uiteraard wordt ook aandacht gevraagd voor handhaving van de verzekeringsplicht door politie en Rijksdienst voor het Wegverkeer.

Goed werkend systeem

Solidariteit tussen weggebruikers maakt dat weggebruikers verwachten dat slachtoffers net zo behandeld gaan worden als zij zelf behandeld zouden willen worden. Rechtvaardigheid, transparantie, doelmatigheid en efficiency zijn daarom onderdeel van het dagelijks functioneren van het Waarborgfonds. Weggebruikers moeten het Waarborgfonds Motorverkeer gemakkelijk kunnen vinden als daarop een beroep moet worden gedaan. Duidelijke informatie en zeer toegankelijke websites zoals Schade zonder Dader zijn beschikbaar. Een slachtoffer met letsel mag verwachten dat hij of zij volgens de hoogste standaards tegemoet zal worden getreden. In de jaarlijkse meting onder verzekeraars scoort het Waarborgfonds al jaren consequent zeer hoog op dit punt.

Kortom: Het Waarborgfonds is een prachtig voorbeeld van een goed werkend systeem van solidariteit tussen weggebruikers.

Over de auteur

Rolf Hof is sinds 2011 voorzitter van het bestuur van het Waarborgfonds Motorverkeer en tevens voorzitter van het bestuur van het Nederlands Bureau der Motorrijtuigverzekeraars. Hij heeft daarvoor bijna 35 jaar gewerkt in de financiële sector, zowel nationaal als internationaal. Bij Centraal Beheer en Achmea bekleedde hij verschillende directie functies. Rolf is 66 jaar, getrouwd en heeft drie kinderen. Hij studeerde rechten en bedrijfseconomie aan de RU Groningen.