Onafhankelijk beheer
Een goed voorbeeld van de laatste beweegreden om een pool te vormen, is de Milieupool. Of eigenlijk was: de pool is eind vorig jaar opgeheven. Voorloper was het Milieu Aansprakelijkheidsverzekering Samenwerkingsverband (MAS), opgericht in 1985. Daarbij was ook Hans van Dijl betrokken. Hij is jarenlang algemeen directeur geweest van Vereende-voorloper VAN. “Het ging om het verzekeringtechnisch kaderen van het risico van vervuiling van grond, water en lucht. Zowel op eigen terrein als bij derden. Toen konden we als verzekeraars nog niet overzien of dat op een eenvoudige aansprakelijkheids- en/of brandverzekering gedekt kon worden. En in hoeverre een grote milieuschade het vermogen van een verzekeraar zou aantasten. Het doel was om daarover kennis bijeen te brengen en een verzekeringsoplossing te creëren. Van dat samenwerkingsverband hebben we een pool gemaakt. Want veel verzekeraars hadden geen zin om zelf deskundigheid op te bouwen op dit specifieke terrein. Dat hebben we dus centraal gedaan.”
Het beheer van de pool kwam in 1997 bij de VAN terecht. Voordien zorgde Delta Lloyd voor de praktische uitvoering van de milieuschadeverzekering. “Sommige verzekeraars vonden het prettiger dat het beheer bij een onafhankelijke partij kwam te liggen in plaats van bij een concurrent”, verklaart Bos die stap. “En de VAN was door het voeren van diverse pools een professionele poolbeheerder.”
Omvorming pool
Mededingingsautoriteit NMa had in de jaren negentig nog wel invloed op de vormgeving van de pool, legt huidig poolmanager Hans van der Wouden uit. “Er waren toen volgens de NMa te veel verzekeraars bij betrokken. Die beoordeelde dat als een kartel. Daarna is een tweede versie van de pool opgezet, waaraan alleen kleinere verzekeraars meededen.” Ook Hans van Dijl weet nog wel dat er mededingingsrechtelijke bezwaren kwamen tegen de milieupool: “De NMa dacht al snel dat pools vehikels waren die aaneenhingen van tariefafspraken.”
De pool nieuwe stijl was een samenwerkingsverband van kleinere verzekeraars die daarmee een eigen milieuschadeverzekering konden aanbieden. De zogeheten NMP2 fungeerde als gezamenlijke herverzekeraar voor die partijen, die zelf het product als Milieu Schade Verzekering aanboden. De Vereende beoordeelde bij schade of de pool een uitkering kon bieden.
Gassen en vloeistoffen
De Milieupool dekte schade door onvoorziene uitstoot van gassen of vloeistoffen. De Vereende had een coördinerende rol bij de afwikkeling van de schade en dan met name bij het laten opruimen van de vrijgekomen stoffen. Personenschade viel niet onder de dekking. Vooral agrarische en chemische bedrijven waren verzekerd via de Milieupool, waarbij de dekking maximaal € 2,5 miljoen bedroeg.
Run-off
De milieupool is officieel per eind 2019 opgeheven. “Er is geen behoefte meer aan”, zegt Van der Wouden. “Veel kleinere verzekeraars bieden de MSV aan en kunnen de afhandeling nu zelf oppakken. We hebben er dus in feite voor gezorgd dat verzekeraars nu zelf de kennis in huis hebben om met milieuschades om te gaan. De pool is in run-off, zoals dat heet: polissen worden per vervaldatum uit de pool gehaald en eind dit jaar is dat met alle polissen gebeurd. Dan kunnen er nog wel schadeclaims komen, want niet alle schades zijn meteen bekend. De pool blijft daarom nog bestaan tot eind 2023.”
De Milieupool was geen pool die tot de verbeelding sprekende grote risico’s als kernrampen afdekte en heeft in zijn bestaan steeds een bescheiden premievolume gehad. Maar het is wel een sprekend voorbeeld van de rol die de Vereende in de verzekeringsmarkt vervult: oplossingen bieden voor risico’s die de markt zelf niet kan of wil afdekken. Totdat de markt die rol weer overneemt.