Kluwen van betrokken partijen
Na het ongeluk ontstond de vraag wie aansprakelijk was voor de schade: de gemeente, de organisator van het evenement of de bestuurder van de monstertruck. Ook was onduidelijk of een verzekeraar dekking bood. “Wij lazen het in de krant en gingen ervan uit dat er een verzekering zou zijn”, zegt Jelle Smits, senior specialist bij het Waarborgfonds. “Evenementen zijn meestal wel verzekerd. Pas na enige tijd bleek dat het een heel complexe zaak was met verschillende mogelijke aansprakelijke partijen.”
“Met name de kluwen van betrokken partijen maakte dat er ook na een paar maanden nog veel onduidelijk was”, vertelt Lodie van Duijse, manager Waarborgfonds. “Dat was het moment dat wij als Waarborgfonds hebben gezegd dat de slachtoffers niet in de kou moesten blijven staan en een loket moesten hebben waar de schaderegeling gestart kon worden. Die rol hebben wij toen op ons genomen. Dat past bij de doelstelling die wij hebben om de slachtoffers van verkeersongevallen te beschermen als zij niet elders terechtkunnen. Het ging ons primair om de belangen van de slachtoffers.”
Niet automatisch de aangewezen partij
Overigens zal het Waarborgfonds niet altijd vooraan staan bij een grote schadegebeurtenis waar motorrijtuigen bij betrokken zijn, zegt bestuursvoorzitter Ingrid Visscher. “Wij zijn niet automatisch de aangewezen partij om de schade te regelen. Het Verbond van Verzekeraars heeft allerlei draaiboeken en afspraken met partijen voor calamiteiten. Iedere situatie is weer anders en we bekijken steeds of wij iets kunnen betekenen als het nodig is.” Bij het monstertruckongeluk kwam het Waarborgfonds echter als geroepen: “Wij zijn neutraal en vervullen een dienende rol in de markt. Wij konden dus echt het belang van de slachtoffers 100% behartigen.”
Verhaal onderling opgelost
Voor het contact met de slachtoffers is de eigen buitendienst van het Waarborgfonds ingezet, zegt Smits. “De meeste slachtoffers kwamen uit dezelfde regio. We hebben in vrij korte tijd samen met belangenbehartigers de hele schade geïnventariseerd. Er waren veel kleine schades die we snel konden regelen. Voor de grote schades zijn we een gebruikelijk schaderegelingstraject ingegaan. De meeste zijn nu opgelost.”
Het Waarborgfonds heeft de kosten van compensatie en begeleiding van slachtoffers in eerste instantie voor zijn rekening genomen, maar een groot deel daarvan heeft het kunnen verhalen op de verzekeraars van de aansprakelijke partijen. “Dat hebben we onderling goed kunnen oplossen”, zegt Smits. Er was wel tijd nodig om tot die oplossing te komen omdat er in de loop van de tijd nog veel onderzoeken en rechterlijke uitspraken zijn geweest die meer duidelijkheid gaven over de aansprakelijkheidsvraag. “Die uitspraken en onderzoeken zijn relevant omdat ze ons de inzichten geven waarmee we met andere verzekeraars tot oplossingen kunnen komen.” De totale schadelast van het evenement is nog niet definitief bekend, maar zal rond de € 6 miljoen bedragen. Er zijn nog vijf van de ruim 60 schadedossiers in behandeling.
Faciliteren in de ruimste zin van het woord
Personenschade-expert Annet Schotborgh heeft de laatste twee jaar namens het Waarborgfonds de schadebehandeling voor haar rekening genomen, inclusief het bezoeken van de slachtoffers. “Die hebben het erg gewaardeerd dat wij zo dicht bij hen stonden. Ik begeleid de slachtoffers die nog in het schaderegelingstraject zitten en nog niet helemaal genezen zijn. Ik zorg dat ze krijgen waar ze recht op hebben. Het ongeval betekent voor de slachtoffers een groot emotioneel drama. Het is voor ons belangrijk dat ze tevreden zijn met de trajecten die we aanbieden. Denk aan revalidatie of psychische begeleiding, naast uiteraard de financiële compensatie. We hebben de plicht om slachtoffers daar waar we kunnen te begeleiden. Er zijn bijvoorbeeld slachtoffers die behoefte hebben aan de hulp van een arbeidskundige zodat ze makkelijker weer de arbeidsmarkt op kunnen. Wij faciliteren in de ruimste zin van het woord.”
Elk dossier is anders
Er lopen nog vijf dossiers, met elk een eigen specifieke complexiteit. “Bij een slachtoffer speelt nog de bijstandsproblematiek: krijgt zij een letselschadeuitkering, dan zet de gemeente de uitkering stop. Daar proberen we een oplossing voor te vinden, onder meer door aan te tonen dat vergoedingen bedoeld zijn om de extra kosten van levensonderhoud te betalen.” De langst lopende dossiers zijn ook de meest complexe, zegt Schotborgh. “Om een idee te geven: een van de zwaarste slachtoffers is een twintiger die uren onder het wiel van de monstertruck heeft gelegen en niet meer kan praten of slikken. Dat is heel ernstig. Een dagje uit is voor hem dus niet mogelijk.”
Direct toezeggingen doen
Empathisch vermogen is essentieel in het contact met slachtoffers. “Informeren hoe iemand zich voelt geeft vertrouwen. We denken met iemand mee. Deze jongen wilde bijvoorbeeld graag een camper, zodat hij een vriend in Zwitserland kon bezoeken. Daarmee kreeg hij weer wat vrijheid terug. Anders kon hij nog geen drie uur van huis. Daar hoefde ik niet over na te denken: ik heb hem een tegemoetkoming voor die camper toegezegd en daar was hij ongelooflijk blij mee. Zo iemand krijgt dan toch een deel van zijn leven terug.” Dat is voor Schotborgh een van de belangrijkste positieve aspecten van de schadebehandeling: “Wij konden als Waarborgfonds zelf langskomen bij de slachtoffers en direct toezeggingen doen die ook werden uitgevoerd. Daarmee waren en zijn wij het gezicht van de verzekeringsbranche.”
Compensatie in verhouding
Het kan niet altijd heel soepel verlopen, geeft Schotborgh aan. “Soms hebben slachtoffers zoveel emoties, dat ze een heel hoge compensatie vragen. Maar emoties kun je met geen enkel bedrag goedmaken. In die situaties moet je ook zeggen: tot hier en niet verder, dit is waar je recht op hebt. We bepalen zo’n bedrag aan de hand van wat iemand niet meer kan en hoe de toekomst eruitziet, met medische onderbouwing. Wel ligt de vergoeding van smartengeld hier iets hoger dan normaal vanwege de grote impact die het ongeval heeft gehad. Maar het moet wel in verhouding zijn. We moeten op dat gebied uiteraard wel zakelijk blijven.”
De letselzaken duren over het algemeen lang omdat slachtoffers nog aan het revalideren zijn en werken aan een terugkeer op de arbeidsmarkt. Zolang die niet gerealiseerd is, staat niet vast welke schade iemand precies heeft geleden. “We gaan met deskundigen en slachtoffer wel in gesprek over waar de mogelijkheden en beperkingen liggen en waar iemands interesses liggen. Je kunt zo’n traject pas afronden als iemand weer een plaats heeft op de arbeidsmarkt en niet afhankelijk is van een uitkering.”
Het Waarborgfonds sprong tussentijds bij
Michiel Weustink was die dag in Haaksbergen bij het evenement met zijn vrouw en zoon, die lichamelijk ongedeerd bleven. Michiel had meer pech: hij brak zijn rug op twee plaatsen en heeft nog elke dag pijn. “Ik was houtbewerker met hart en ziel, maar dat kan ik niet meer doen. Ik werk nu in de elektronica.” Via letselschadebureau Drost kwam hij in contact met het Waarborgfonds. “Ze hebben mij goed geholpen. Zo heb ik ondersteuning gekregen bij het terugkeren naar werk. Het Waarborgfonds heeft tussentijds ook bijgesprongen als ik het financieel moeilijker had door de hoge ziektekosten.” Michiel is uiteindelijk weer aan het werk gegaan; voor hem is het letselschadedossier vorig jaar gesloten. “Maar dat ongeluk maak ik nog bijna elke dag mee.”
Meer informatie
In het vandaag uitgegeven jaarverslag van het Waarborgfonds Motorverkeer kunt u meer lezen over de cijfers, ontwikkelingen en toekomstverwachtingen van het Waarborgfonds.