Groene Kaart Systeem
Het systeem is in 1949 door de Verenigde Naties (UNECE) opgericht om bij grensoverschrijdend verkeer een benadeelde van schade door een bezoekend voertuig te garanderen dat hij/zij de schade vergoed krijgt volgens de normen van het bezochte land. Die garantie kreeg vorm in een voorgeschreven formaat ‘Internationaal Verzekeringsbewijs’ (IVB), waarbij de Groene Kaart Bureaus garant staan voor de verplichtingen die uit die garantie / groene kaart voortvloeien.
Daarmee werden twee dingen bereikt. In de eerste plaats bescherming van slachtoffers; in de tweede plaats het makkelijker passeren van de grens, omdat men anders bij de grens iedere keer een aparte WA-verzekering zou moeten aanschaffen die geldig is in het bezochte land.
Normally based
In het oorspronkelijke model wordt aan de grens wel op de aanwezigheid van zo’n IVB gecontroleerd. Al snel kwam het inzicht dat ook dat tijd kost en dat het nog makkelijker is om de garantie af te geven, zonder dat er aan de grens gecontroleerd wordt of het IVB er echt is. Onderling spreken landen dan af dat zij garant staan voor voertuigen die van hun grondgebied komen. Bij de insiders is dit bekend als de regeling ‘normally based’. Deze laatste afspraak is vastgelegd in de zogeheten ‘Multilateral Agreement’, die ook door het Bureau van het Verenigd Koninkrijk (VK) is ondertekend.
Multilateral Agreement
Deze regeling heeft model gestaan voor de 1e richtlijn motorrijtuigverzekeringen uit 1972, waarbij EU lidstaten verplicht zijn voertuigen uit andere aangesloten landen zonder grenscontrole toe te laten en een Bureau op te richten om als garant op te treden, bijvoorbeeld bij onverzekerde voertuigen uit het buitenland. In de loop der tijd en door de uitbreiding van de EU vallen de meeste landen van de Multilateral Agreement inmiddels binnen de EU maar er zijn uitzonderingen, zoals Zwitserland, Andorra en Servië. Overigens leidt deze regeling ook tot de verplichting het dekkingsgebied van de WA-verzekering minimaal uit die landen te laten bestaan.
Conclusie
Inmiddels is er met het VK een handelsakkoord afgesloten waarin, voor zover wij nu weten, (nog) geen passage over autoverzekeringen voorkomt. Niettemin bleef het VK ondertekenaar van de eerder genoemde Multilateral Agreement, waarmee de Groene Kaart Bureaus wederzijds garant blijven staan. Ofwel, de bovenstaande stelling kunnen wij dus wel als FEIT duiden!
Auteur
Jelle Smits, Nederlands Bureau
